| Rozkoszna herbatka czy śmiertelna trucizna…?
Tytuł artykułu lub jego treść albo jej część mogą pochodzić ze źródeł, które nie zostały oficjalnie przetłumaczone na język polski.
|
Pierwszy Władca Ognia (…) wymierzył sprawiedliwość watażkom i zapoczątkował erę długotrwałego pokoju.
Kemurikage do Awatara Aanga o zjednoczeniu Wysp Ognia[1].
Wojny o zjednoczenie Wysp Ognia były serią zbrojnych konfliktów na podzielonym archipelagu Wysp Ognia toczonych przez pierwszego Władcę Ognia przeciwko watażkom. Jego zwycięstwo zaowocowało zjednoczeniem Wysp Ognia i stworzeniem podwalin pod utworzenie Narodu Ognia[1].
Preludium[]
Watażkowie Wysp Ognia nieustannie walczyli o ziemię i dominację.
Po zamknięciu portali duchów przez Awatara Wana, społeczeństwo ludzi przeszło w erę naznaczoną wewnętrznymi konfliktami i wojnami[2], co ostatecznie przyspieszyło ich migrację na Wyspy Ognia. Zakładając osady na całym archipelagu, ludzie stopniowo budowali wioski pośród różnorodnych krajobrazów[1]. Chociaż większość społeczności na wyspach składała się wyłącznie z niemagów i magów ognia, niektóre były znacznie bardziej mieszane i miały u siebie magów wody, magów ziemi i magów powietrza[3]. Ogólnie rzecz biorąc, istniały znaczne różnice kulturowe pomiędzy różnymi grupami na wyspach[1][3].
Z biegiem czasu na wyspach pojawili się watażkowie, którzy przejęli władzę i rozpoczęli bitwy, aby przejąć kontrolę terytorialną i dostęp do zasobów. Zwykli ludzie znaleźli się w centrum tych walk i konfliktów o władzę, zamieszkując osady kontrolowane przez różnych watażków, z których niektórzy zaczęli pobierać daniny w celu wsparcia ich wysiłków wojennych[1][4]. Wiele reżimów watażków kontrolowało poszczególne wyspy[4].
Historia[]
W pewnym momencie do władzy doszedł watażka, który znacznie przewyższył wszystkich pozostałych: Toz. Pomimo brutalności i tyrańskich rządów jego reżim osiągnął niezwykłą siłę i wpływy[4][5].
Któregoś roku pewna wioska odmówiła złożenia hołdu Tozowi, co skłoniło go do uprowadzenia z niej dzieci w ramach kary. Dzieci nigdy więcej nienwidziano, a ich matki, trawione smutkiem, umarły. Wkrótce potem dusze tych matek powróciły do świata śmiertelników jako mroczne duchy znane jako Kemurikage i nawiedzały watażków za ich zbrodnie. W odwecie Kemurikage uprowadzały dzieci watażków, karząc ich za wszystkie zbrodnie. Wielu przerażonych wojowników zaczęło opuszczać swoich wodzów; spowodowało to upadek reżimu Toza, a także osłabienie kilku innych władców na Wyspach Ognia[1]. Choć dominacja Toza była krótkotrwała, pobudziła ona aspiracje innych watażków do osiągnięcia podobnego statusu, a każdy z nich żywił ambicje skonsolidowania swojej władzy nad całym obszarem Wysp Ognia[5].
W końcu wyłonił się jeden przywódca, któremu udało się pokonać wszystkich watażków i postawić ich przed wymiarem sprawiedliwości. Później zjednoczył on Wyspy Ognia w jedno państwo i ostatecznie stał się znany jako pierwszy Władca Ognia[1], duchowy przywódca Mędrców Ognia[6], potomków mędrców Bhanti[7]. Pierwszy Władca Ognia pozwolił rodzinom wielu watażków zachować kontrolę nad swoimi terytoriami, ponieważ wielu z nich miało wpływowych i lojalnych zwolenników. W rezultacie rodzinom tym przyznano pewną autonomię, a także pozwolono na utrzymanie oddziałów domowych[4][8].
Następstwa[]
Pierwszy Władca Ognia zapoczątkował długotrwałą erę pokoju i zlikwidował dominującą strukturę watażków, co w konsekwencji doprowadziło do osłabienia smutku, który dotknął Kemurikage. W rezultacie mroczne duchy wycofały się do świata duchów i przestały nawiedzać ludzkość[1], pomimo licznych legend, które utrzymały się przez stulecia w Narodzie Ognia[9]. W wyniku zjednoczenia Narodu Ognia różnice kulturowe pomiędzy wyspami stopniowo zanikły[3]. Potomkowie watażków ostatecznie stali się szlacheckimi klanami[4]. Ponieważ jednak klany utrzymywały prywatne armie, nadal wdawały się w sporadyczne krwawe konflikty. W rezultacie w nowo zjednoczonym narodzie nadal dochodziło do przemocy na niewielką skalę[4][8]. Co więcej, kilka odległych i odizolowanych Wysp Ognia początkowo zdołało zachować niezależność i dopiero później zostały zajęte przez Naród Ognia[3][10].
Po jego śmierci pierwszy Władca Ognia został pochowany w krypcie w Katakumbach Smoczej Kości[1]. W pewnym momencie Władca Ognia oddzielił się od Mędrców Ognia, zachowując jednocześnie władzę polityczną, zmieniając rząd Narodu Ognia z przywództwa religijnego na monarchię absolutną rządzoną przez rodzinę królewską[6]. Armia Ognia została utworzona przez Władców Ognia w celu utrzymywania kontroli nad szlacheckimi klanami. Jednak z biegiem czasu niektóre klany stały się niezwykle potężne, a ich siła militarna przewyższyła nawet Armię Ognia[11]. Ukryta niestabilność Narodu Ognia spowodowała powtarzające się okresy intensywnej przemocy i wojen domowych, takich jak za panowania Władca Ognia Yosor[4]. W 295 p.Z. Władca Ognia Zoryu zainicjował projekt, którego celem było przekształcenie Narodu Ognia w autokratyczny reżim poprzez fragmentację potężnych klanów[8]. Ta polityka przyniosła sukces do czasów Władcy Ognia Sozina[1].
Awatar Aang i jego przyjaciele zbadali Katakumby Smoczej Kości, aby dowiedzieć się o pochodzeniu Kemurikage.
Zjednoczenie Wysp Ognia ostatecznie odeszło w zapomnienie, szczególnie podczas wojny stuletniej, kiedy to Władca Ognia Sozin zapieczętował większość Katakumb Smoczej Kości, gdzie przechowywano obszerne kroniki z historii Narodu Ognia. W 102 o.Z. Awatar Aang, Władca Ognia Zuko, Mai i Kei Lo zbadali katakumby, aby dowiedzieć się o pochodzeniu Kemurikage. W trakcie tego pojawił się prawdziwy duch Kemurikage, która opowiedziała historię o Tozie i zjednoczeniu Narodu Ognia[1].
Wystąpienia[]
Powieści graficzne[]
- Smoke and Shadow Part Two
Chronicles of the Avatar[]
- The Shadow of Kyoshi (wspomniane)
Ciekawostki[]
- Zbroje noszone przez żołnierzy pierwszego Władcy Ognia bardzo przypominają zbroje wojowników z okresu Yayoi, epoki, podczas której wyłoniły się pierwsze znane japońskie królestwa. Chociaż zjednoczenie Japonii w ramach jednego królestwa zaczęło następować dopiero w okresie Kofun, kiedy Japonia zainspirowała się ideą scentralizowanego państwa z Chin.
- Ludzie z ery watażków na Wyspach Ognia wzorowani byli na Ajnach, rdzennym ludzie północnej części Wysp Japońskich, regionu zarządzanego dziś przez Japonię i Rosję[12]. Powszechnym błędnym przekonaniem na temat Ajnów jest to, że są reprezentatywnymi przedstawicielami ludu z okresu Jōmon, populacji zamieszkującej Japonię przed okresem Yayoi. W rzeczywistości Jōmonowie nie byli pojedynczą grupą etniczną ani genetycznie jednorodną, a Ajnowie pochodzą jedynie od ludu Hokkaido Jōmon.
Przypisy
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Komiks „Smoke and Shadow Part Two”.
- ↑ „Legenda Korry”, Księga II: Duchy, rozdział 8. „Początki, część 2” (20/52).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Powieść „The Reckoning of Roku”, rozdział 22. „Terrifying and Tempting”.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Powieść „The Shadow of Kyoshi”, rozdział 5. „Cultural Diplomacy”.
- ↑ 5,0 5,1 Powieść „The Shadow of Kyoshi”, rozdział 19. „The Companion”.
- ↑ 6,0 6,1 „The Lost Scrolls: Fire”, s. 177.
- ↑ K207 „Beginnings: part 1”, Przesłanka (PDF) (21.05.2014). Opublikowano 24 maja 2014 r.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Powieść „The Shadow of Kyoshi”, epilog.
- ↑ Komiks „Smoke and Shadow Part One”.
- ↑ Powieść „The Reckoning of Roku”, rozdział 4. „A Visitor”.
- ↑ Powieść „The Shadow of Kyoshi”, rozdział 8. „Ancient History”.
- ↑ Komiks Smoke and Shadow Library Edition, s. 104 i 115.