Ryzykowne? Co ty wygadujesz? To jest cyrk. Tu wszystko jest niebezpieczne. Chcę, by bawół wiatru wystąpił jeszcze dziś.
Shuzumu do tresera cyrkowego[1].
Shuzumu[2] był właścicielem cyrku Narodu Ognia.
Biografia[]
Podczas wojny stuletniej Shuzumu był gospodarzem prywatnego wystąpienia dla księżczniki Azuli, w którym brała udział akrobatka Ty Lee. Chcąc zadowolić córkę Władcy Ognia, mężczyzna zgodził się wystawić swoją wykonawczynię w coraz niebezpieczniejszych sytuacjach, takich jak podpalenie siatki bezpieczeństwa i wypuszczenie niebezpiecznych zwierząt[3]. Kiedy dziewczyna opuściła jego cyrk, by dołączyć do misji Azuli, Shuzumu kontynuował swój biznes, wkrótce zatrudniając identyczne siostry Ty Lee, które przeprowadzały widowisko akrobatyczne, znane jako „Latające siostry Ty”[2].
W pewnym momencie w roku 100 o.Z. Shuzumu zyskał Appę od chrząszczogłowych kupców i planował wytresować go do wystąpień w cyrku. Na tyle mocno spieszyło mu się, żeby wystawić latającego bizona na pokaz, że rozkazał treserowi przedstawić go publiczności nim udało się go w pełni oswoić, przez co Appa uciekł z cyrku w środku przedstawienia[1].
Dwa lata później Shuzumu został zaczepiony obok swojego cyrku przez dwóch mężczyzn, których uznał za wyłudzaczy i kazał im odejść. Po chwili podeszła do niego Ty Lee, która zastanawiała się, czy ją pamięta. Mężczyzna pomylił ją jednak z jedną z jej sióstr, wepchnął ją do namiotu, każąc jej się przebrać, ponieważ przedstawienie miało zacząć się za pięć minut[2].
Wystąpienia[]
Awatar: Legenda Aanga[]
Księga II: Ziemia (土)[]
- 203. „Powrót do Omashu”
- 216. „Przygody Appy”
Komiksy[]
Inne[]
- Zeszyt 40. „Sisters”
Ciekawostki[]
- W pierwszym wydaniu „Sisters” Ty Woo błędnie nazywa go „Shumuzu”[2]. Zostało to naprawione w niemieckiej wersji językowej komiksu oraz w zbiorczym wydaniu „Team Avatar Tales”.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 „Awatar: Legenda Aanga”, Księga II: Ziemia, rozdział 16. „Przygody Appy” (36/61).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Komiks „Sisters”.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga II: Ziemia, rozdział 3. „Powrót do Omashu” (23/61).