| Rozkoszna herbatka czy śmiertelna trucizna…?
Tytuł artykułu lub jego treść albo jej część mogą pochodzić ze źródeł, które nie zostały oficjalnie przetłumaczone na język polski.
|
Ogłoszenie: Mieszkańcy Ba Sing Se, zostaliście pobłogosławieni łaską wielkiego Władcy Ognia Ozaia, boskiego władcy Narodu Ognia, aby powitać was jako terytorium w wielkim połączeniu narodów, by stały się jednym. Podążajcie za nami ku waszemu chwalebnemu przeznaczeniu.
Przykład propagandy Narodu Ognia, rozpowszechnianej w formie papierowych ogłoszeń w czasie okupacji Ba Sing Se przez Naród Ognia[1].
Propaganda jest powszechnym narzędziem politycznym w czterech narodach, służącym do wpływania na opinię publiczną w kwestiach spraw czy konfliktów. Była szeroko stosowana przez Naród Ognia w czasie wojny stuletniej, a później przez Równościowców podczas rewolucji antymagicznej.
Królestwo Ziemi[]
Era Roko[]
Król Ziemi Jialun, monarcha Królestwa Ziemi w latach 50 p.Z., celowo przedstawiał się jako nieudolny władca by odwracać uwagę od własnych intryg. Równocześnie wzmacniał niechęć wobec innych narodów i podsycał konflikt klas, dając poddanym pretekst do frustracji skierowanej przeciwko wyższym warstwom społecznym zamiast sobie. W ten sposób stopniowo osłabiał konstytucję królestwa i umacniał swoją władzę[2].
Konspiracja w Ba Sing Se[]
Osobny artykuł: Konspiracja w Ba Sing Se
W czasie wojny stuletniej przywódca Dai Li, Long Feng, zwiększył swoje wpływy w Królestwie Ziemi, manipulując Królem Ziemi Kueiem. Ukrywał istnienie wojny w Ba Sing Se za pomocą propagandy. Grupa kobiet z wypranymi mózgami, wszystkie znane jako Joo Dee, zwane „Ambasadorkami Kultury” zapewniały ważnych gości miasta, że „nie ma wojny w Ba Sing Se”, a Dai Li uciszali, którzy twierdzili inaczej[3][4][5]. Uchodźcy musieli nazywać się „przybyszami” i nie mogli opowiadać o swoich doświadczeniach, choć świadomość konfliktu istniała w Górnym, Środkowym i Dolnym Pierścieniu[6][7].
Aby uczynić swój opresyjny reżim bardziej strawnym dla klas niższych, rząd kontrolowany przez Dai Li wykorzystał karierę Long Fenga jako narzędzie propagandy: zgodnie z tzw. „Obietnicą Plebsu”, każdy w Ba Sing Se mógł awansować dzięki ciężkiej pracy i edukacji, tak jak zrobił to Long Feng[8]. Aby dodatkowo wzmocnić to twierdzenie, oferowano ograniczone stypendia dla uczniów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji. W rzeczywistości obiecany awans społeczny był ostatecznie nieosiągalny dla zdecydowanej większości mieszkańców Dolnego Pierścienia, a nawet ci, którzy otrzymywali stypendia, regularnie odkrywali, że ich potencjalna kariera jest blokowana przez zakorzenioną korupcję, sieci frakcyjne i klasycyzm, typowe dla systemu Long Fenga[8][9][10][11].
Po aresztowaniu Long Fenga za spisek, polityka ta została częściowo złagodzona[12][13], ale nie zniknęła całkowicie, aby uniknąć potencjalnych masowych niepokojów lub paniki wśród mieszkańców Ba Sing Se[14]. Pozostałości po systemie propagandy i tajnej policji zostały wykorzystane do złagodzenia przejęcia władzy przez Naród Ognia i późniejszej okupacji[14][15][16].
Ten system propagandy upadł dopiero po zakończeniu wojny, gdy rząd Króla Ziemi Kueia otwarcie rozwiązał liczne problemy Królestwa Ziemi[13][17].
Imperium Ziemi[]
Propaganda Imperium Ziemi skupiała się głównie na Kuvirze, którą przedstawiano jako „Wielką Zjednoczycielkę” i idealną przywódczynię.
W okresie anarchii w Królestwie Ziemi Kuvira i jej zwolennicy zbudowali wokół siebie kult jednostki i stworzyli Imperium Ziemi – autorytarną dyktaturę opartą na masowej propagandzie.[18][19]. Kuvirę przedstawiano jako „Wielką Zjednoczycielkę”, która przyniesie porządek i dobrobyt[20]. Jej wizerunek utrwalano i upiększano na plakatach i ulotkach[21][19] również w Zjednoczonej Republice[22].
Po upadku reżimu Kuviry, komandor Guan próbował przywrócić Imperium Ziemi podczas kryzysu w Gaoling. Używał przymusu i prania mózgu, ale także organizował masową promocję, korzystając z plakatów z heroicznym wizerunkiem dowódcy. Jego propaganda przypominała prymitywną imitację stylu Kuviry[23][24].
Naród Ognia[]
Ery Kyoshi i Roko[]
Na początku życia Kyoshi konflikt sukcesyjny, zwany wojną kamelii i piwonii, toczył się głównie za pomocą fałszerstw i propagandy. Zwolennicy Chaejina próbowali zmobilizować opinię publiczną przeciwko Władcy Ognia Zoryu, rozpowszechniając podżegające wiadomości — czasem subtelnie, na przykład przez manipulowanie portretem w Galerii Królewskiej, a czasem otwarcie, w dobrze widocznych miejscach[25][26][27]. Zoryu odpowiedział, niszcząc reputację Chaejina za pomocą sfałszowanych dowodów rzekomego planu zamachu stanu, a także publikując relacje historyczne wspierające jego własną wersję wydarzeń[28][29].
Sozin również szeroko wykorzystywał propagandę, zaczynając jeszcze jako książę. Twierdził na przykład, że uratował życie Awatara Roko, zabijając przywódcę klanu Lambak Ulo, choć w rzeczywistości było odwrotnie[30]. Jako Władca Ognia, Sozin stworzył jeszcze więcej propagandowych przekazów mających wzmocnić jego władzę i osłabić rosnący wpływ Nomadów Powietrza na kulturę Narodu Ognia[31][32]. Rozpowszechniał między innymi fałszywe historie, które miały zainspirować polowania na smoki. Zabijanie smoków odwracało uwagę szlachty od jego początkowo niepopularnej polityki wobec Nomadów Powietrza[31][33]. Sozin toczył też konflikt ze swoją młodszą siostrą Zeisan — rodzeństwo rywalizowało głównie poprzez propagandę i tajne spiski[31][34][35].
Wojna stuletnia[]
Wiem wszystko o mrocznych zdolnościach, które wy, magowie powietrza, posiadacie! Jak potraficie wyssać człowiekowi oddech z jego ciała! Jak macie armię uskrzydlonych ludzi, gotowych zaatakować każdego, kto wam zagrozi! […] Dlaczego Naród Ognia miałby pisać nieprawdziwe rzeczy na plakacie? Ich wydrukowanie kosztuje fortunę.
Zbyt pewny siebie żołnierz Narodu Ognia opowiadający o swojej wierze w propagandę przeciwko Nomadom Powietrznym[36].
Propaganda Narodu Ognia podczas wojny stuletniej gloryfikowała Władców Ognia, np. poprzez budowanie gigantycznych posągów.
Naród Ognia szeroko stosował propagandę podczas wojny stuletniej[1]. System edukacyjny fałszywie przedstawiał Nomadów Powietrza jako posiadających armię, mimo że byli pacyfistami[37]. Propaganda usprawiedliwiała również zagładę Nomadów, twierdząc, że magowie powietrza planowali podbój świata[38]. Szkoły wpajały przekonanie, że Naród Ognia szerzy swoją „wielkość” i dzieli się ze światem dobrobytem, a nie prowadzi imperialistyczną wojnę podboju[37][39].
Władze stosowały także inne formy propagandy na Wyspach Ognia, takie jak plakaty z przesłaniami militarystycznymi i rasistowskimi[36], sfałszowane podręczniki historii[40] oraz pomniki gloryfikujące przywódców[41][42].
W przeciwieństwie do agresywnej propagandy kierowanej do mieszkańców Narodu Ognia, przekaz skierowany do ludności terytoriów okupowanych podkreślał rzekomą równość i jedność wszystkich narodów pod postępowymi i dobroczynnymi rządami Władców Ognia[1][43]. Po podboju Ba Sing Se Naród Ognia utworzył marionetkowy rząd, który miał być kontynuacją suwerennego Królestwa Ziemi pod zwierzchnictwem Władcy Ognia Ozaia[43][16]. W rzeczywistości reżim ten miał bardzo ograniczoną władzę i był kontrolowany zarówno przez wojsko Narodu Ognia, jak i Dai Li[16][15][44].
Teatr, popularna forma sztuki w Narodzie Ognia, służył również promowaniu propagandy. Przykładami są sztuka „Dziedzictwo Azulona”, która uzasadniała rządy Władcy Ognia Ozaia[45], oraz „Chłopiec z lodowca”, przedstawiająca przygody Drużyny Awatara i kończąca się całkowitym zwycięstwem Ozaia i Narodu Ognia[46].
Zjednoczona Republika Narodów[]
Osobny artykuł: Rewolucja antymagiczna
Przywódca Równościowców Amon na wiecu, za nim niesie się duży baner propagandowy.
Podczas rewolucji antymagicznej Równościowcy stosowali wiele form propagandy, aby zmobilizować niemagów do przyłączenia się do ich sprawy. W całym mieście rozwieszano banery i plakaty z wizerunkiem Amona, a także organizowano wiece, na których przemawiał do tłumów. W parkach Miasta Republiki pojawiły się również liczne stoiska propagandowe.
Obrazy propagandowe Równościowców skupiały się głównie na Amonie, przedstawiając jego maskę jako główny motyw[47][48]. Celowo unikali dominacji jednego koloru na banerach, plakatach i tablicach, ponieważ jednokolorowe wzory kojarzyły się z magią i żywiołami[48]. Ogólny styl ich przekazów wizualnych miał „brutalną intensywność rewolucji”[19].
Nuktuk[]
- Osobny artykuł: Przygody Nuktuka: Bohatera Południa
Filmy Nuktuka były zarówno materiałem propagandowym, jak i popularną rozrywką.
W 171 o.Z. Varrick Global Industries wyprodukowało pierwszą serię filmów kinetycznych akcji zatytułowanych „Przygody Nuktuka: Bohatera Południa”. Były to filmy propagandowe, które miały przekonać Zjednoczoną Republikę Narodów do udzielenia pomocy Południowemu Plemieniu Wody w trakcie wojny domowej. Serię nakręcono, wykorzystując nagrania z okupacji Południa przez Północne Plemię Wody oraz sceny z udziałem fikcyjnego bohatera „Nuktuka”, granego przez Bolina, który walczy z inwazją. Choć większość postaci była fikcyjna, główny czarny charakter – Unalaq – został przedstawiony jako realny antagonista[49][50].
Ciekawostki[]
- Grafiki i plakaty, których Równościowcy używali na wiecach, przypominają propagandę stosowaną w komunistycznych Chinach.
- Nuktuk bardzo przypomina postacie propagandowe z II wojny światowej, na przykład Kapitana Amerykę.
- W komentarzu do komiksu Katara and the Pirate's Silver, Faith Erin Hicks określiła narrację Narodu Ognia na temat intencji podboju świata przez Nomadów Powietrza jako „klasyczną propagandową bzdurę”[38].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 „City of Echoes”, rozdział XXVII.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — podręcznik podstawowy, luty 2022, s. 54.
- ↑ The Lost Lore of Avatar Aang (angielski), zarchiwizowana zawartość biblioteki online na temat serialu, The Lost Lore of Avatar Aang - Character: Joo Dee.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga II: Ziemia, rozdział 14. „Miasto murów i tajemnic” (34/61).
- ↑ „City of Echoes”, rozdział VI.
- ↑ „City of Echoes”, rozdział I.
- ↑ „City of Echoes”, rozdział XIV.
- ↑ 8,0 8,1 „City of Echoes”, rozdział X.
- ↑ „City of Echoes”, rozdział III.
- ↑ „City of Echoes”, rozdział IX.
- ↑ „City of Echoes”, rozdział XVIII.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga II: Ziemia, rozdział 18. „Król Ziemi” (38/61).
- ↑ 13,0 13,1 Komiks „The Promise Part One”.
- ↑ 14,0 14,1 „City of Echoes”, rozdział XXXIV.
- ↑ 15,0 15,1 „City of Echoes”, rozdział XXXV.
- ↑ 16,0 16,1 16,2 „City of Echoes”, rozdział XXXVI.
- ↑ Komiks „The Bounty Hunter and the Tea Brewer”.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — podręcznik podstawowy, luty 2022, s. 79.
- ↑ 19,0 19,1 19,2 „The Legend of Korra—The Art of the Animated Series, Book Four: Balance”, (2 Edycja), s. 51.
- ↑ „Legenda Korry”, Księga IV: Równowaga, rozdział 5. „Wróg u bram” (44/52).
- ↑ „Legenda Korry”, Księga IV: Równowaga, rozdział 7. „Spotkanie” (46/52).
- ↑ NYCC Panel.. YouTube.com (11 października 2014). Opublikowano 11 października 2014 r.
- ↑ Komiks „Ruiny imperium, tom 2”.
- ↑ Komiks „Ruiny imperium, tom 3”.
- ↑ Powieść „The Shadow of Kyoshi”, rozdział 5. „Cultural Diplomacy”.
- ↑ Powieść „The Shadow of Kyoshi”, rozdział 8. „Ancient History”.
- ↑ Powieść „The Shadow of Kyoshi”, rozdział 16. „Resignation”.
- ↑ Powieść „The Shadow of Kyoshi”, rozdział 21. „Shapes of Life and Death”.
- ↑ Powieść „The Shadow of Kyoshi”, epilog.
- ↑ Powieść „The Reckoning of Roku”, Epilog.
- ↑ 31,0 31,1 31,2 Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — podręcznik podstawowy, luty 2022, s. 47.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — podręcznik podstawowy, luty 2022, s. 50.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — podręcznik podstawowy, luty 2022, s. 49.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — An Urgent Request, maj 2023, s. 13.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — An Urgent Request, maj 2023, s. 5.
- ↑ 36,0 36,1 Komiks „Katara and the Pirate's Silver”.
- ↑ 37,0 37,1 „Awatar: Legenda Aanga”, Księga III: Ogień, rozdział 2. „Opaska” (42/61).
- ↑ 38,0 38,1 Trylogia powieści graficznych „Team Avatar Treasury Library Edition”.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — Wan Shi Tong's Adventure Guide, marzec 2022, s. 138.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — Quickstart, lipiec 2021, s. 43.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga II: Ziemia, rozdział 3. „Powrót do Omashu” (23/61).
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga III: Ogień, rozdział 7. „Uciekinierka” (47/61).
- ↑ 43,0 43,1 „City of Echoes”, rozdział XLV.
- ↑ „City of Echoes”, rozdział XLI.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — Quickstart, lipiec 2021, s. 32.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga III: Ogień, rozdział 17. „Teatr z Żarzącej Wyspy” (57/61).
- ↑ „The Legend of Korra—The Art of the Animated Series, Book One: Air”, s. 115.
- ↑ 48,0 48,1 „The Legend of Korra—The Art of the Animated Series, Book One: Air”, s. 64.
- ↑ „Legenda Korry”, Księga II: Duchy, rozdział 5. „Rozjemcy” (17/52).
- ↑ „Legenda Korry”, Księga II: Duchy, rozdział 6. „Przynęta” (18/52).