| Rozkoszna herbatka czy śmiertelna trucizna…?
Tytuł artykułu lub jego treść pochodzą ze źródeł, które nie zostały oficjalnie przetłumaczone na język polski.
|
Ashō był poszukiwaczem przygód i autorem żyjącym w erze Szeto. Jego liczne podróże są zapisane w zwoju zatytułowanym „Długa droga”[1], choć później okazało się, że w oszukańczy sposób sfałszował niektóre aspekty swoich przeżyć[2].
Historia[]
Ashō napisał dziennik podróży o swoich licznych przygodach. Opowiadał o spotykaniu po drodze egzotycznych ludzi i fantastycznych duchów, a dziennik został napisany w humorystyczny i sprośny sposób[1].
W jednym przypadku Ashō napisał, że został zatrudniony do zbadania sprawy zaginięcia całego statku z ponad dwustuosobową załogą. Podążył za wskazówkami prowadzącymi do łańcucha Sibuyan Wysp Ognia, gdzie natrafił na gęstą mgłę na środku morza. Powiedział, że jego statek wpłynął na potężną skałę, której nikt nie widział, i że został wyrzucony na brzeg na górzystej wyspie[1].
Ashō twierdził, że po kilkudniowej wędrówce po wyspie znalazł wioskę położoną w dolinie. Opowiedział, że miejscowi traktowali go jak króla, ponieważ nigdy wcześniej nie widzieli nikogo ze świata zewnętrznego. Ashō napisał, że wyspa była domem dla magów wszystkich żywiołów i że posiadali oni legendarne umiejętności, które były tysiąc razy silniejsze niż wszystko, co widział wcześniej. Powiedział, że wódz zaoferował, że nauczy go, jak wzmacniać magię ognia, dopóki nie przyłapano go na spaniu z córką wodza. Relacja zakończyła się, gdy Ashō ledwo uciekł z wyspy żywy[1].
Z drugiej strony inny autor zbadał historie Ashō i odkrył, że wiele z jego twierdzeń było zwykłymi kłamstwami. Następnie pisarz ten napisał tekst zatytułowany „Korekta w odpowiedzi na wiele niebezpiecznych kłamstw popełnianych przez nieuczciwego „podróżnika” rzekomo zwanego Ashō”[2].
Dziedzictwo[]
Wieki później młody książę Sozin odkrył relację Ashō w Katakumbach Smoczej Kości wśród innych starożytnych tekstów, po tym jak on i jego przyjaciele, Roko i Yasu, zafascynowali się opowieściami o bohaterskich mistrzach magii ognia. Fascynacja Sozina ezoterycznymi mocami trwała przez cały jego okres dojrzewania, aż w końcu poprosił ojca o pozwolenie na poszukiwania wyspy. Kiedy Władca Ognia nie pozwolił mu na to, książę wynajął statek własnymi środkami i przybył na wyspę podobną do tej z relacji Ashō, rozpoczynając konflikt na Wyspie Lambak[1]. Jednak książę znalazł później kopię pisma obalającego kłastwa Ashō w Bibliotece Wan Shi Tonga, zdając sobie sprawę, że poszukiwacz przygód formułował fałszywe twierdzenia[2].
Ciekawostki[]
- Imię Asho (bez znaku diakrytycznego) tłumaczy się po chińsku jako „głowa słońca”[3].
- Tytuł tekstu krytyków sugeruje, że nawet imię „Ashō” zostało zmyślone[2].
- Historia Ashō przypomina autentyczne autobiograficzne relacje niektórych przednowoczesnych pisarzy podróżniczych, takich jak Ktezjasz. Współcześni często wątpili w historie tych autorów ze względu na dziwne elementy ich relacji i tendencję do wyolbrzymiania własnego znaczenia. Rzeczywiście, współcześni historycy często dochodzą do wniosku, że relacje tych pisarzy podróżniczych były w dużej mierze dokładne i oparte na prawdzie, ale często zawierały fantastyczne przesady i włączenia pogłosek.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Powieść „The Reckoning of Roku”, rozdział 3. „A Way Through”.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Powieść „The Reckoning of Roku”, rozdział 23. „All For Nothing”.
- ↑ Znaczenie imienia Asho w języku chińskim. HamariWeb.com. Opublikowano 9 lipca 2024 r.