| Rozkoszna herbatka czy śmiertelna trucizna…?
Tytuł artykułu lub jego treść albo jej część mogą pochodzić ze źródeł, które nie zostały oficjalnie przetłumaczone na język polski.
|
Młodzi Nomadowie Powietrza bawili się na dziedzińcu Południowej Świątyni Powietrza.
Świątynie powietrza lub świątynie magów powietrza[1] to duże budowle, które były dawniej zamieszkiwane przez Nomadów Powietrza i pielgrzymów, których przyjmowali z innych narodów[2] przed zagładą Nomadów Powietrza, chociaż niektóre później stały się domem dla ludzi z innych narodów, którzy nie byli pielgrzymami. Świątynie są zazwyczaj zlokalizowane w odizolowanych i trudno dostępnych miejscach, takich jak szczyty gór lub wyspy.
Do chwili obecnej znanych jest pięć głównych świątyń[3], z których jedna została całkowicie zniszczona w 171 o.Z.[4] Po wojnie stuletniej Awatar Aang założył Akolitów Powietrza, którzy ostatecznie przenieśli się do różnych świątyń i przywrócili je do poprzedniego stanu. Cztery oryginalne świątynie stały się miejscami pielgrzymek Akolitów Powietrza, którzy studiowali historię i filozofię Nomadów Powietrza[5]. Po Harmonijnym Zrównaniu wszystkie ocalałe świątynie stały się domem dla niektórych nowych magów powietrza Narodu Powietrza[6]. Centrum Nauki Ognia i Powietrza, zbudowane za życia Awatara Roko, ale później zamknięte, było uważane za mniejszą świątynię powietrza[7][8].
Świątynie[]
Południowa Świątynia Powietrza[]
Osobny artykuł: Południowa Świątynia Powietrza
Południowa Świątynia Powietrza została przywrócona do stanu świetności w 170 o.Z.
Południowa Świątynia Powietrza znajduje się w Paśmie Górskim Patola i była jedną z dwóch świątyń, w których przed rozpoczęciem stuletniej wojny tradycyjnie przebywali Nomadowie Powietrza płci męskiej[9]. Ta świątynia była domem Awatara Aanga. Zawiera arenę do gry w piłkę powietrzną i wewnętrzne sanktuarium, w którym znajdują się liczne posągi dawnych Awatarów. W świątyni znajduje się także posąg mnicha Gyatso i była to ostatnia znana rezydencja skrzydlatego lemura[10]. Została przywrócona do dawnej świetności przez Akolitów Powietrza po zakończeniu wojny stuletniej[11].
Północna Świątynia Powietrza[]
- Osobny artykuł: Północna Świątynia Powietrza
Północna Świątynia Powietrza została odrestaurowana w 171 o.Z. i stała się domem dla nowego pokolenia magów powietrza.
Północna Świątynia Powietrza znajdowała się w Górach Taihua[12] wzdłuż północnego wybrzeża Królestwa Ziemi i była jedną z dwóch świątyń, w których tradycyjnie przebywali męscy Nomadowie Powietrza[13]. Przed zagładą Nomadów Powietrza służyła również jako miejsce mistrzostw bizonów w polo. Wiele lat po niszczycielskim ciosie, jaki Naród Ognia zadał Nomadom Powietrza, opuszczona świątynia została skolonizowana przez grupę uchodźców z Królestwa Ziemi, pod wodzą znanego wynalazcy, po zniszczeniu ich miasta przez powódź. Mechanik zmodyfikował świątynię, aby ułatwić życie nowym mieszkańcom. W świątyni znajdowały się niegdyś posągi i obrazy; jednakże te i inne części świątyni zostały zniszczone przez mechanika, aby zrobić miejsce dla jego nowej technologii[14]. Świątynia została przywrócona do swojego bardziej tradycyjnego wyglądu przez Akolitów Powietrza po zakończeniu wojny stuletniej[15], choć została zniszczona w 171 o.Z., kiedy Ghazan użył swojej magii lawy do stopienia fundamentów[4].
Wschodnia Świątynia Powietrza[]
- Osobny artykuł: Wschodnia Świątynia Powietrza
Wschodnia Świątynia Powietrza jest spowita wysoko w chmurach.
Wschodnia Świątynia Powietrza znajduje się w paśmie górskim na południowy wschód od Królestwa Ziemi i była jedną z dwóch świątyń, w których tradycyjnie przebywały Nomadki Powietrza[16][17]. Na stronie znajduje się wiele posągów Awatar Yangchen. Po ludobójstwie Nomadów Powietrza świątynia stała się domem guru Pathika, który nauczył Awatara Aanga, jak odblokować jego czakry i zdobyć mistrzostwo w Stanie Awatara[18]. Godne uwagi jest to, że jest położone na trzech oddzielnych górach, połączonych mostami i było miejscem, w którym wszyscy młodzi magowie powietrza wybierali latające bizony, które stawały się ich towarzyszami życia[16]. Według Tenzina jest to najbardziej duchowa ze wszystkich świątyń powietrza[19].
Zachodnia Świątynia Powietrza[]
Zachodnia Świątynia Powietrza różni się od swoich odpowiedników pod względem konstrukcji i projektu.
- Osobny artykuł: Zachodnia Świątynia Powietrza
Zachodnia Świątynia Powietrza znajduje się w górach na północ od Narodu Ognia i była jedną z dwóch świątyń, w których tradycyjnie przebywały Nomadki Powietrza[20][21]. Podobnie jak Wschodnia Świątynia Powietrza, szczyci się posągami Yangchen. Świątynia wyróżnia się tym, że w przeciwieństwie do pozostałych trzech świątyń znajduje się pod krawędzią klifu, a nie na szczycie góry. Iglice sprawiają wrażenie, jakby były zbudowane do góry nogami, przez co świątynia jest ukryta przed przechodniami. Miejsce to jest również ozdobione wieloma malowidłami latających bizonów, które zachowały się w stosunkowo dobrym stanie, w przeciwieństwie do tych w Świątyni Północnej. Znane jako miejsce narodzin byłej Awatar Yangchen[22], Awatar Aang i jego przyjaciele uczynili je później tymczasowym domem w późniejszych etapach Wielkiej Wojny[23].
Wyspa Świątyni Powietrza[]
- Osobny artykuł: Wyspa Świątyni Powietrza
Wyspa Świątyni Powietrza znajduje się u wybrzeży Miasta Republiki i jest domem dla Tenzina i jego rodziny.
Wyspa Świątyni Powietrza to najnowsza świątynia powietrza, zbudowana przez samego Awatara Aanga[24] i będąca domem dla Tenzina i jego rodziny. Położone u wybrzeży Miasta Republiki, w pobliżu wejścia do Zatoki Yue, pływy i położenie geograficzne chronią je przed przypadkowym dostępem. Na wyspie znajduje się kilka budowli, w tym duża wieża i kilka mniejszych obiektów, z których korzystają mieszkający tam Akolici Powietrza i magowie powietrza. Świątynię zamieszkują latające bizony i inny gatunek latającego lemura, skrzydlaty lemur pręgowany.
Centrum Nauki Ognia i Powietrza[]
- Osobny artykuł: Centrum Nauki Ognia i Powietrza
Centrum Nauki Ognia i Powietrza w Stolicy Narodu Ognia, zbudowane we wczesnych latach życia Awatara Roko, było uważane za mniejszą świątynię powietrza[7][8]. Zbudowane jako instytucja akademicka, aby uczyć kultury Nomadów Powietrza w Narodzie Ognia, celebrował wymianę międzykulturową. Był popularny wśród szlachty Narodu Ognia, ale był głęboko kontrowersyjny dla niektórych Nomadów Powietrza, takich jak radykalna sekta zwana Przewodnim Wiatrem, a także dla rządu Władcy Ognia Sozina. Ostatecznie ośrodek został skutecznie zamknięty ze względu na zakłócenia wywołane przez Przewodni Wiatr i Władcy Ognia[25].
Ciekawostki[]
- Wszystkie sześć znanych świątyń powietrza zostało co najmniej raz zaatakowane w pewnym momencie: cztery oryginalne świątynie Narodu Ognia podczas stuletniej wojny, Centrum Nauki Ognia i Powietrza w wyniku akcji sabotażowych zorganizowanych przez Przewodni Wiatr i Sozina oraz Wyspa Świątyni Powietrza przez Równościowców podczas bitwy o Miasto Republiki.
- Tradycyjne ograniczenia dotyczące płci obowiązujące w czterech świątyniach przed wybuchem wojny stuletniej nie miały wpływu na Awatara[26][27] ani na pielgrzymów[2]. Niebinarni Nomadowie Powietrza mieszkali w świątyniach, gdzie było im najwygodniej[28].
- Ograniczenia dotyczące płci w świątyniach nie dyktują całkowicie zasad świątynnych panujących w czasach Korry. W świątyniach mieszczą się zarówno żeńscy, jak i męscy Akolici Powietrza, ale mieszkają osobno w oddzielnych akademikach.
- Wyspa Świątyni Powietrza jest najmniejszą ze znanych świątyń powietrza.
- Zachodnia Świątynia Powietrza była jedyną świątynią powietrza, która nie została pokazana w serialu Legenda Korry.
- W oryginalnych scenariuszach Księgi II znajdowały się cztery portale duchów zamiast dwóch, a niektóre z nich znajdowały się w świątyniach powietrza[29].
Przypisy
- ↑ Nick.com archives. Nickelodeon. Opublikowano 2 stycznia 2013 r. Zarchiwizowano od oryginału 27 kwietnia 2006 r.
- ↑ 2,0 2,1 Powieść „The Rise of Kyoshi”, rozdział 32. „Hauntings”.
- ↑ The Legend of Korra: Enhanced Experience, s. 1.
- ↑ 4,0 4,1 „Legenda Korry”, Księga III: Zmiana, rozdział 12. „Wejście w pustkę” (38/52).
- ↑ „The Legend of Korra—The Art of the Animated Series, Book Two: Spirits”, s. 40.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — podręcznik podstawowy, luty 2022, s. 90.
- ↑ 7,0 7,1 Powieść „The Reckoning of Roku”, rozdział 51. „Leverage”.
- ↑ 8,0 8,1 Powieść „The Reckoning of Roku”, Epilog.
- ↑ The Lost Lore of Avatar Aang (angielski), zarchiwizowana zawartość biblioteki online na temat serialu, The Lost Lore of Avatar Aang - Location: The Southern Air Temple.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga I: Woda, rozdział 3. „Południowa Świątynia Powietrza” (3/61).
- ↑ „Legenda Korry”, Księga II: Duchy, rozdział 2. „Południowe światła” (14/52).
- ↑ Powieść „The Legacy of Yangchen”, rozdział 7. „Mistaken Identity”.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga I: Woda, rozdział 17. „Północna Świątynia Powietrza” (17/61).
- ↑ „Legenda Korry”, Księga III: Zmiana, rozdział 7. „Pierwotni magowie powietrza” (33/52).
- ↑ 16,0 16,1 „Awatar: Legenda Aanga”, Księga II: Ziemia, rozdział 16. „Przygody Appy” (36/61).
- ↑ The Lost Lore of Avatar Aang (angielski), zarchiwizowana zawartość biblioteki online na temat serialu, The Lost Lore of Avatar Aang - Location: Eastern Air Temple.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga II: Ziemia, rozdział 19. „Guru” (39/61).
- ↑ „Legenda Korry”, Księga II: Duchy, rozdział 9. „Przewodnik” (21/52).
- ↑ The Lost Lore of Avatar Aang (angielski), zarchiwizowana zawartość biblioteki online na temat serialu, The Lost Lore of Avatar Aang - Location: The Western Air Temple.
- ↑ Powieść „The Shadow of Kyoshi”, rozdział 6. „The Performance”.
- ↑ The Lost Lore of Avatar Aang (angielski), zarchiwizowana zawartość biblioteki online na temat serialu, The Lost Lore of Avatar Aang - Character: Avatar Yangchen.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga III: Ogień, rozdział 12. „Zachodnia Świątynia Powietrza” (52/61).
- ↑ An aerial shot of Air Temple Island. Korra Nation on Tumblr (23 lutego 2012). Opublikowano 23 lutego 2012 r.
- ↑ Powieść Błąd w parametrze 2, s. 46.
- ↑ „Awatar: Legenda Aanga”, Księga I: Woda, rozdział 12. „Sztorm” (12/61).
- ↑ Gra przeglądarkowa i komiks „Escape from the Spirit World”, rozdział 3. – Avatar Kuruk.
- ↑ Magpie Games, gra fabularna „Avatar Legends: The Roleplaying Game” — Wan Shi Tong's Adventure Guide, marzec 2022, s. 111.
- ↑ „Legenda Korry”, Księga II: Duchy, rozdział 2. „Południowe światła” (14/52), komentarz.